Tag Archives: poezie

Mijn liefde is oneindig

Mijn liefde is oneindig De hemel is blauw. Geen vliegtuig verstoort de middagrust, de A12 is tot zwijgen gebracht. De kinderen van de achterburen fluisteren. In de verre buitenwereld blaffen twee eenzame honden naar elkaar. Mijn kat streelt langs mijn benen. De horizon reikt niet verder dan het tuinhek. De randen van het bestaan komenContinue reading “Mijn liefde is oneindig”

Alles blijft – Gerrit Komrij

Daar stond een muur die ik heb aangeraakt. De muur werd afgebroken. Van het puin werd verderop een fundament gemaakt. Ik plantte een fruitboom in mijn oude tuin. Die werd geasfalteerd. Vijf meter diep Houdt zich een wortelstronk nog grommend koest. Vijf eeuwen lang desnoods. De Spaanse griep Landt ooit op Mars omdat ik hebContinue reading “Alles blijft – Gerrit Komrij”

Liebster Award

Door Wouter van Heiningen werd ik genomineerd voor een Liebster award. Ik vind dat een hele eer! Waarvoor dank Wouter! Nu zijn er wel wat voorwaarden verbonden aan de nominatie. Zo moet ik elf feiten over mijzelf aan het internet toevertrouwen, elf vragen beantwoorden die Wouter mij heeft gesteld en elf nieuwe vragen verzinnen die ikContinue reading “Liebster Award”

Gouden hanen huilen niet

Hemelzwerk vol grauwe wolken, doet dampen om zijn vleugels kolken, niets verstoort hem, in zijn eeuwig statisch levensritme Kathedralen van het lage land wolkenkrabbers aan de hemelkant, zijn een wrede combattant Uren glissen in een tragisch ritme. Niemand luistert naar  zijn lied, God die hem hier achterliet zegt: Gouden Hanen huilen niet… ‘Uren glissen in een tragischContinue reading “Gouden hanen huilen niet”