Category Archives: gedichten

Stilte en de stad

Stenen vastgezet in mortel zijn een negatief van toen geen geheugen, zonder oordeel absorberen eeuwen, overleven dood Langs de windhoek van kozijnen zwijgen klinkers, liggen pannen stil te wachten op de dageraad van morgen Zwevend door de straten, mensen, parasieten op haar pels Onze schaduw reeds vervlogen, zijn wij rimpels in haar tijd. Steden hebbenContinue reading “Stilte en de stad”

Alles blijft – Gerrit Komrij

Daar stond een muur die ik heb aangeraakt. De muur werd afgebroken. Van het puin werd verderop een fundament gemaakt. Ik plantte een fruitboom in mijn oude tuin. Die werd geasfalteerd. Vijf meter diep Houdt zich een wortelstronk nog grommend koest. Vijf eeuwen lang desnoods. De Spaanse griep Landt ooit op Mars omdat ik hebContinue reading “Alles blijft – Gerrit Komrij”

Alweer een sonnet?

Gister besprong mij de aandrang tot dichten zonder bedoeling, zonder idee. Ik werd in bezit genomen door iets wat men noemt: melan- cho- li- cae. Toch had ik beter in bed kunnen blijven. Geen zin die blijft hangen, geen hemels moment Mijn schrijven van proza lijkt grootdoenerij Bah! Al dat gerijm, bladzij na bladzij, SchrijfContinue reading “Alweer een sonnet?”

Back to basics – Nacht van Leo Vromans

Nacht Dieper naar voren kan ik mij niet buigen over de wereldrand, spaarzaam verlicht. Met het gelaat op blinde duisternis gericht kan ik mij van Gods glans niet overtuigen. De verste nadering betracht ik in de vele gedachten die ik naar dat hol gebied uitzend; talrijke keren niet, doch ik verlies mij in dit koppigContinue reading “Back to basics – Nacht van Leo Vromans”

Poëzie is een daad – Remco Campert

Mijn eerste blog van 2013 is een gedicht van Remco Campert. Een optimistisch gedicht. Zeker niet zijn beste gedicht, puristen zeggen wellicht een matig gedicht, maar een gedicht dat mij aanspreekt. Want er staat exact wat poëzie voor mij betekent. En dat er in de laatste zinnen gestorven wordt ach… Poëzie is een daad PoëzieContinue reading “Poëzie is een daad – Remco Campert”

Gouden hanen huilen niet

Hemelzwerk vol grauwe wolken, doet dampen om zijn vleugels kolken, niets verstoort hem, in zijn eeuwig statisch levensritme Kathedralen van het lage land wolkenkrabbers aan de hemelkant, zijn een wrede combattant Uren glissen in een tragisch ritme. Niemand luistert naar  zijn lied, God die hem hier achterliet zegt: Gouden Hanen huilen niet… ‘Uren glissen in een tragischContinue reading “Gouden hanen huilen niet”

Een zilveren meer van leugens

Originally posted on WitchWithaView:
Een muur. De invloed van mensen dringt nauwelijks tot me door. Ik voel onzekerheid, ervaar verlangen, hunkering. Ik sta open, ben kwetsbaar, boor een heel klein gaatje in de muur, gluur voorzichtig naar buiten. Word verblind door een wereld anders dan gedroomd, Een zilveren meer van leugens … Mijn moeder, mijn…

De stilte en de stad op muziek van Kyteman

Mensen lopen langs me heen, kijken strak voor zich uit en verdwijnen tussen andere mensen zonder een spoor na te laten. De stad zwijgt. Zoals altijd. Stenen hebben geen geheugen, zijn slechts een dode reflectie van wat is geweest. Je moet heel goed kijken wil je de schimmen uit het verleden ontwaren. Het zal eenContinue reading “De stilte en de stad op muziek van Kyteman”