Ouders met kinderen
De een ontwijkt ze en de ander vindt ze geweldig: ouders met kinderen. Als je een verhaal wilt schrijven over hyperbegaafde, überintelligente en supergetalenteerde ‘kids’ dan kan je naast elk stelletje met kinderwagen aanschuiven. Het gemiddelde ouderpaar schrijft de kinderen bovennatuurlijke gaven toe. Goden en Godinnen zijn het … Voor een goed verhaal heb je meer nodig. Een lachende baby bijvoorbeeld!
De lachende baby
Niets is zo aantrekkelijk en vertederend als een lachende baby. Baby lacht en de mensen op het terras beginnen te glimlachen. Natuurlijk barsten de ouders bijna van trots. Pa kijkt trots om zich heen op en moeder straalt. Eventuele grootouders zijn er als de kippen bij om het tafeltje naast hen te vertellen dat het zo’n vrolijk kindje (j/m) is!
Kijk op zo’n moment eens goed naar de gezichten van de andere bezoekers. Het is even zoeken maar ze zitten er altijd: de jaloerse stelletjes. De stelletjes die zich ergeren aan van alles en nog wat. Maar vooral aan kinderen. Daar ga ik naast zitten als ik een verhaal wil schrijven over chagrijn. Gelukkig zijn er ook mensen die baby’s wel leuk vinden en in een vrolijke bui zoek ik een ouder echtpaar op met herinneringen aan de eigen kinderen.
Het jaloerse stelletje
In de hoek van het terras zitten ze een beetje onderuit in de rotanstoelen. Hij drinkt een Paulaner, een halve liter witbier van een fout Duits merk en zij zit aan de muntthee en rookt Marlboro filtersigaretten. Nerveus tikt hij met vingers op de tafel. Hij buigt zich naar haar toe en ‘fluistert’ duidelijk hoorbaar voor het halve terras:
‘Je kunt nergens meer zitten zonder gekrijs.’ Zij neemt een diepe trek van haar sigaret en kijkt hem woest aan. ‘Jaloers?’
Wil hij graag kinderen maar kan hij ze niet krijgen? Of is zij daar niet toe in staat? Hebben ze het niet genoeg geprobeerd? Heeft hij een seksuele afwijking waardoor hij niet klaar kan komen? Is zij wellicht ziek? Of zijn ze neef en nicht? Voor een verhaal is alles toegestaan.
Het lange termijn geheugen
De al wat oudere vrouw kijkt bijna verliefd naar het babytje in de kinderwagen. Je kan haar moederliefde bijna voelen. Haar man kijkt haar aan met een begrijpende uitdrukking in z’n ogen. Je hoeft geen genie te zijn om te zien dat ze gek op kinderen zijn. Maar waarom zijn haar ogen dan zo vochtig?
‘Hoe zou het nu met ze gaan?’ vraagt ze, terwijl ze zich vooroverbuigt naar het kindje. De man zwijgt even en antwoordt dan ‘Goed denk ik …’
Daar kan ik alle kanten mee uit. Een mooie opening voor een verhaal. Als ik ze aanspreek, terloops met een afgesleten opmerking als ‘lief he? Aan kinderen heb altijd goede herinneringen’, dan krijg je bijna altijd een gesprek over vroeger. Vaak met heel persoonlijke details. Het lange termijn geheugen is een geweldige uitvinding.
De beste plek
Als je een verhaal over ouders met kinderen wilt schrijven dan kan je het beste twee tafeltjes verderop gaan zitten. Zo kan je alles mooi overzien. Ouders met kinderen zijn altijd goed voor een verhaal. En dan geen verhaal over hoe leuk ze zijn, of hoe slim. Die kan je genoeg lezen in de Libelle.
(De bloggende terrastijger is een paar jaar met vakantie geweest 🙂 (eerder gepost in 2013)
WitchWithaView 