MEN LOOK AT WOMEN
‘Women watch themselves being looked at’
-John Berger-
Vol verbazing keek ik naar de foto. Waar ging dit over? Een foto van een man die met een zelfontspanner een foto van zichzelf en een vrouw maakt. In een zaal vol ouwe meuk met de sfeer van een verlaten kantoor.
Welke gedachte zit erachter? Zijn de man en de vrouw gewoon een middagje leuk creatief bezig geweest? Zit er überhaupt een gedachte achter dit beeld? Of is dit een voorbeeld van een foto die alleen door ‘de kenners’ gewaardeerd wordt? Een beeld dat je zonder academische achtergrond niet kan begrijpen …
Ik reageer nogal primair op dwepen. Een paar jaar geleden stond ik in een boekenwinkel in de rij te wachten tot ik kon afrekenen. Drong er iemand voor die hijgend aan vroeg: ‘Is de nieuwe (…) al binnen?? Ik herinner me nog de verwachtingsvolle ogen, het denkbeeldige kwijl dat uit de halfopen mond liep …
Het antwoord van de verkoper was hilarisch ‘Nee, helaas. Dat soort boeken verkopen wij niet. Daarvoor kunt U beter naar de kiosk gaan …’
Ik pakte m’n notitieblokje en noteerde: Dat Boek Koop Ik Nooit
Inmiddels heb ik alle boeken uit de Harry Potter reeks drie keer gelezen en de dvd’s grijs gespeeld. Ik zat er helemaal naast met mijn vooringenomen, pseudo-elitaire mening.
Ik had in het begin enorm veel moeite met de conceptuele component van de opleiding Photographic Design.
Veel te vaag. Te elitair. Te gehyped. Elke foto, elk voorbeeld, elk schilderij werd gepresenteerd als een meesterwerk. Een plas melk op een tafel met rotzooi. Een opname van de Rijn. Schoorstenen. Landschappen met een boodschap. Plastic wolken boven zee …
Mijnschachten… Bernd en Hilla Becher
Er werd ons een foto van Philippe Halsman getoond waarop Dali met katten en water smeet. Ik ben gek op katten en het idee dat iemand zo’n beestje 24 keer naar de andere kant van de kamer heeft gegooid … En er ook nog een emmer water achteraan pleurde.
De katten hadden nog geluk. Dali dacht dat het opblazen van een eend een beter resultaat had opgeleverd! Ik was echt pissed off.
DALI ATOMICUS – Halsmann
De docent van dienst zocht op google naar nog een voorbeeld. Een foto zo belangrijk dat je hem moest hebben gezien. Een beeld dat helemaal in scene was gezet. Zo knap!!! En de fotograaf was nog heel jong toen hij hem maakte. Lekker belangrijk.
Het duurde even voordat hij de foto had gevonden. De naam van de fotograaf wist hij meteen maar de naam van de foto was hem even ontschoten.
Geen idee wat hij ging laten zien maar ik was er bij voorbaat niet van onder de indruk. En vast van plan om me niet te laten overtuigen. Het liep een beetje anders.
Waarom was ik aan deze opleiding begonnen ‘in the first place?’ Was de keuze voor de vakopleiding niet een veel betere geweest? De twijfel sloeg genadeloos toe.
Een aantal van mijn collega-studenten twijfelden ook. Sommigen waren kwaad dat de opleiding totaal niet was wat ze ervan hadden verwacht. En haakten aan het eind van het 1e jaar af. ‘Te conceptueel.’ ‘Niet conceptueel genoeg.’ ‘Ik leer niks nieuws.’
Anderen hielden het vol tot het einde van het 2e jaar.
In dit essay ga ik op zoek naar het ‘hoe-en-waarom’. Hoe kwam het dat ik verder wilde en waarom dat was. Wat was de reden dat ik aan deze opleiding ben begonnen en wat heeft mij doen besluiten om midden in ‘De Dip’ te zeggen:
Dit is wat je altijd hebt willen doen. Ga ervoor. Maak de opleiding af. En probeer daarna je eigen weg te vinden. Met een eigen handtekening. Met een eigen stem.
Zoals eerder gezegd ben ik wars van hypes. Allergisch ervoor is een beter woord. Gewapend met deze aangeboren afwijking keek ik sceptisch naar de foto van een man en vrouw die in een kale ruimte een foto van zichzelf maken voor een spiegel. Mooie vrouw. Mooie ogen vooral. Mooie jongen ook. Deed me een beetje aan een vriend van vroeger denken. Frank. En die camera! Geweldig! Wat voor een type zou dat zijn? ‘Dat ga ik een keer uitzoeken’ bedacht ik.
Mijn emotie zit mijn ratio in de weg. Na een tijdje kijk ik soms beschaamd terug op een, yet again, ongenuanceerde reactie op een beeld, foto of schilderij.
Want, Oh verbazing, na verworven inzicht ben ik als een blad aan de boom omgedraaid. 180 graden van mening te veranderd. Heb een U-turn van epische proporties gemaakt.
U bent de draad kwijt?
Dit essay gaat over… Picture for Women. En de betekenis die de foto voor mij heeft bij het doorbreken van mijn vooringenomen standpunten.
WitchWithaView 