Het angstzweet liep over mijn rug. Ik wilde hier echt niet zijn. Kon ik maar stilletjes verdwijnen of in rook oplossen. Maar dat kon niet. Ik was tenslotte 10 jaar en liet me niet kennen!
Op woensdagmiddag hadden we gym. Dat was best leuk. De ringen, het paard en de bok waren leuke uitdagingen en klimmen kon ik als de beste. Gym duurde bijna twee uur en het laatste half uur gingen we voetballen. Of handballen. Het ergste halfuur van de week.
Ik werd al nerveus tijdens de laatste oefening. De vernedering zou binnen een paar minuten beginnen. Het kiezen van het team.
Zoals gebruikelijk wees de gymleraar twee jongens aan die om beurten een klasgenoot mochten uitkiezen. Ik was altijd een van de laatste die ze kozen. Niet omdat ik niet kon voetballen, welnee, gewoon omdat ik betere cijfers haalde. Afgunst. Maar dat had ik pas veel later door.
Een hekel aan sporten heb ik niet gekregen. En met die onzekerheid is het ook goedgekomen. Maar toen was de gymzaal een plek waar ik echt niet wilde zijn!
‘Geïnspireerd’ door 365 days of Writing prompts.
WitchWithaView 
Sporten vond ik wel fijn, maar we deden veel balspelen en die coördinatie had ik niet in mijn handen, wel in mijn benen, dus als we dat ( handbal en zo ) deden voelde ik me heel klein.
LikeLiked by 2 people
Sporten is nog steeds niet mijn hobby.
Vriendelijke groet,
LikeLike