Je suis Charlie. Iedereen is Charlie. Maar hoelang zijn wij Charlie?
Toen ik het nieuws over de aanslag op Charlie Hebdo eergisteren op mijn iphone las was ik verbijsterd. Ik was verbijsterd, razend, verdrietig, angstig zelfs, maar niet verbaasd. De overdaad aan terreur went kennelijk. En dat maakt mij razend. Want terreur mag nooit wennen.
Elke dag gebeuren er rampen, worden er mensen vermoord, hele dorpen vernietigd. Vliegtuigen storten neer, worden neergeschoten of verdwijnen spoorloos. Vandaag horen we dat de terreurbeweging Boko Haram een dorp in Noord-Nigeria, Baga, heeft uitgemoord. Waarschijnlijk zijn er duizenden doden. Twee zelfmoordaanslagen in een café in de Noord-Libanese stad Tripoli hebben zaterdag aan zeker zeven mensen het leven gekost.
Hoelang weet ik nog dat op 7 januari 2015 rond het middaguur twaaf mensen werden doodgeschoten omdat zij de vrijheid van meningsuiting ‘beleden’? Hoelang weet ik nog dat vier mensen die boodschappen voor hun gezin deden werden afgeslacht? Hoelang kan ik het mij herinneren dat een Franse agente op straat werd omgelegd?
Hoelang zijn wij Charlie? Hoelang bent u Charlie? Hoelang ben ik Charlie?
Er zal een monument worden opgericht. Een herdenking worden gehouden. La Liberation zal Charlie Hebdo uitgeven. Eenmalig. En volgende jaar zijn we allemaal weer even Charlie …
#JeSuisCharlie #JeSuisPeshawar #JeSuisMH17 #JeSuisTheovanGogh #JeSuisUtøya #JeSuisBeslan #JeSuis9/11 #JeSuisMadrid #JeSuisLonden #JeSuisBrussel #JeSuisBaga #JeSuisApeldoorn #JeSuisAlphen #JeSuisMunchen #JeSuisKuta #JeSuisPimFortuyn #JeSuis …
WitchWithaView 
De reactie op zoiets is meestal het inperken van allerlei vrijheden. Overheden zullen privacy verder uitkleden, er gaan meer vluchtgegevens worden gedeeld, er komt meer budget voor defensie en politie.
Politici durven niet te zeggen dat we minder gaan controleren en meer gaan vertrouwen, er moeten meetbare acties worden geïnitieerd.
Daar maak ik me zorgen over.
#jesuisconcerné
LikeLike
Niet eerder in mijn ondertussen lange leven maakte ik mee hoe gemakkelijk het kennelijk is hetzes te ontketenen.
Dat wil zeggen, pas vanaf 1993, de moord op Rabin, kreeg ik de anti Palestijnse hetze in de gaten.
T.a.v. de anti Putin hetze is een lichtpuntje dat velen daar grote vraagtekens bij zetten.
Maar de anti Islam hetze woekert door, ik zie vrijwel geen nuance.
Het enige is dan een enkeling die de Drobama moordpartijen ziet, vrijwel niemand heeft door dat tot ongeveer 1500 de Islam het grootste deel van de wereld beheerste, en dat vanaf dat Europa de wereldzeeën ging bevaren dat Europa, en vanaf 1945 de VS,, de wereld ging beheersen.
Dat anderhalf miljard mensen die overheersing niet meer willen, mij lijkt het begrijpelijk.
Wat de zaak erger maakt is dat het verzet tegen die overheersing wordt toegeschreven aan de Islam.
Dat toeschrijven gebeurt op zeer beledigend wijze, vaak is het enige wat arme mensen nog overeind houdt hun eergevoel.
De Islam speelde geen enkele rol in het verzet in Indochina tegen het westerse kolonialisme.
Het duurde even voor ik de boeken vond die die intense haat daar verklaarden.
George Orwell begreep dat al in de dertiger jaren, z’n boek Burmese Days.
Voor Indochina:
Paul Bonnecarrère, ´Par le sang versé, La Legion étrangère en Indochine’ , Paris, 1968, 2006
Voor Algerije:
Alistair Horne, ‘A savage war of peace, Algeria 1954-1962’, 1972, 2002, New York
Opvallend is dan dat er geen haatgevoelens blijken bij de Palestijnse Hanan Ashrawi:
‘This side of peace’, Hanan Ashrawi, 1995, Simon + Shuster
LikeLike
De afstand in tijd en ruimte, het aantal slachtoffers en de verbondenheid met de slachtoffers bepaalt onze beleving van een ramp.
Het leed of de pijn van de slachtoffers en hun nabestaanden is altijd groter.
Oh, wat verafschuw ik geweld.
Jouw blog raakt mij, jij legt precies de vinger op de zere plek.
Bezorgde groet,
LikeLike
vragen die er toe doen! Blogs die ik niet kan ‘liken’, niet ‘leuk’ kan vinden, hebben mijn speciale waardering en dit is er zo eentje
LikeLike