Onze Chrissy is ziek. Auto-immuunziekte. Krijgt ze uitslag op haar oortjes van. En rond haar bekkie. Een rotziekte want het is ongeneselijk. Nu gaat ze er gelukkig niet aan dood, maar last heeft ze er wel van. Veel jeuk. En een deuk in haar katten ego. Want het ziet er niet uit. Overal vlekken en blaasjes.
Op naar de dierenarts. Stoere Chris. Maar toch wel een beetje bang! Wat krijgen we nou? Een beetje aan m’n oren freubelen? Dat doet zeer mens! En dan ook nog onder mijn staart gluren ook. Het moet niet gekker worden. Chrissy is een trotse poes. Een poes waar heel veel kater in zit. En die niet snel zal piepen. Dit deed echt pijn. Maar gelukkig is verzorgend personeel (ik) aanwezig om te troosten. En thuis haar zusje en vriendinnetje. Dan kan je de hele wereld aan toch?
Het komt wel goed met Chrissy. Ze knapt al weer op. Grote spuit met Prednison gehad. Ik moest Chrissy beloven een mooie foto te plaatsen! En niet eentje met blaasjes …
En zo is het, poes zonder baasje (personeel) maakt meer indruk na zo’n ervaring.
LikeLike
ahhh…. en nu veel knuffelen…
LikeLike
Heel veel 🙂 en dat vind ze heerlijk!
LikeLike