Met de leeftijd komt de weemoed. Niet naar de Puch, ik heb altijd op Kreidlers en Yamaha’s gereden, maar naar de tijd dat je nog geloofde dat alles mogelijk was. Niet dus. Maar eigenlijk wist je dat toen ook al.
Bij ons in Rotterdam vochten de Hoeken tegen de Steinen. En tegen de rest van Rotterdam-Zuid natuurlijk. Zij (de Steinen) reden op Puch’s en Tomos, wij op echte brommerds. Ach ja. Grappig hoe je langetermijngeheugen het heel geniepig wint van je korte termijn geheugen. Het begin van de tweede helft. Van je leven bedoel ik.
De ‘golden years’. Wat een prachtige uitdrukking voor de gepensioneerde jaren. Echt iets om naar uit te kijken! Jammer dat het een fata morgana is geworden. Net als je denkt ‘Nu mag ik met pensioen’ rekken ze de leeftijd op. Voorlopig hoef ik nog niet. Eerst mijn tweede carriere een goede swing geven! Hoe kom ik hier eigenlijk bij? Oh ja.
Nostalgie.
WitchWithaView 