In het huis van de stad op de eerste verdieping zit het UWV. De medewerkers zitten in een kantoortuin en praten in alle openheid met hun klanten. Klanten is een eufemisme voor werkzoekenden wat op haar beurt een eufemisme is voor werklozen. Je kunt de gesprekken gewoon volgen.
Voor de ‘klant’ en de medewerker is dit niet prettig. Zeker niet als er kortingen worden opgelegd. Dat kan om de meest uiteenlopende redenen gebeuren. Van te weinig solliciteren tot echte fraude. Iedereen kon meeluisteren.
Men had mij gevraagd om in een middag een groep mensen die ‘op weg waren naar werk’ de eerste beginselen van solliciteren en netwerken via internet bij te brengen. Linkedin stond daarin centraal. Wat is Linkedin en wat kan je ermee. Is het ook nuttig als je bijvoorbeeld een baan zoekt als CV-monteur? Het was niet aan mij om daaraan te twijfelen. Ik moest alleen maar uitleggen hoe je een profiel aanmaakt en online zet, hoe je mensen ‘linked’ en op zoek gaat naar vacatures.
Niet iedereen was enthousiast over deze manier van netwerken maar de meeste vonden het een nuttige middag. Voor mij was het ook nuttig. Eenvoudig uitleggen hoe Linkedin werkt is nog niet zo eenvoudig als het lijkt. Wat voor mij dagelijkse kost is, is voor anderen volkomen nieuw.
Het werd mij snel duidelijk dat een CV-monteur of een kantinemedewerkster niet veel te zoeken heeft op Linkedin. Het is toch meer een netwerksite voor hoger opgeleiden. Geen vooroordeel maar een constatering. Voor veel mensen is beter om te netwerken op de ouderwetse manier: bij een kop koffie in de kantine. En niet alleen voor mensen zonder academische opleiding trouwens …
De mensen die ik heb leren kennen die middag bij het UWV waren stuk voor stuk mensen die ik bij een sollicitatie via e-mail of via een internetformulier zou hebben afgewezen. Maar die ik zeker een tweede gesprek had gegeven als ik ze had ontmoet. Mensen die in deze digitale, kille, afstandelijke maatschappij een eerlijke kans verdienen. Die meer zijn dan pixels op een beeldscherm.
WitchWithaView 