Een pittige pastasaus …

Achter zijn groentekraam stond Hassan te blauwbekken. Diep wegdoken in een bruinleren jas, de handen in de zakken gestoken staarde hij somber naar zijn klanten. Hij was geen schim van de vrolijke en behulpzame man die mij vorige week groenten en fruit verkocht. Vragen naar de oorzaak van zijn humeur is het geven van het antwoord.

Geef hem eens ongelijk: hij stond van de vroege ochtend tot de late middag in de drijfnatte wind. Het regende zo hard dat ik de tomaten niet meer hoefde te wassen toen ik thuiskwam.

Hassan is mijn favoriete groenteboer. In zijn kraam liggen talloze soorten appels, peren en tomaten, sinaasappels en bananen. Je kan het zo gek niet bedenken of hij heeft het. En de kwaliteit is perfect. Maar voor de Hollandse groenten kom ik niet alleen. Hassan heeft een hoekje met exoten. Bijzondere paprika’s, speciale knoflook, uitzonderlijke knollen. En pepers …

Mijn vrienden weten dat ik gek op koken ben. Soms deins ik er niet voor terug om te experimenteren. Vooral bij het maken van pasta en pizza. De saus kan je op talloze manieren maken. Zoete tomaten als basis, sjalotjes fruiten in olijfolie, venkelzaad voor de smaak … Beetje gerookte knoflook. Voor de vrienden die ‘s-avonds langs zouden komen ging ik een bijzondere pasta maken. En dus vroeg ik aan Hassan of hij ook bijzondere pepers had die ik kon gebruiken. Een beetje pittig graag.

Natuurlijk had Hassan pittige pepers. Ondanks de slagregen leefde hij helemaal op. Druk gebarend liep hij voor me uit naar het speciale hoekje met bijzondere groenten. Ik kon kiezen. Niemand had zoveel soorten als Hassan beweerde hij. De heetste pepers ter wereld! En vers! Zijn enthousiasme was aanstekelijk en ik liet me verleiden drie soorten te kopen die volgens hem allemaal anders smaakten. Hij riep iets van Bhut Jolokia, Savina Habanero en Chipotle geloof ik. Dat waren de beste! Als je er tenminste tegen kan knipoogde hij. Nadat ik hem had gegarandeerd dat ik van heet eten hield ging ik vol vertrouwen naar huis om de keuken in te duiken.

De basissaus had ik weken geleden al gemaakt en ingevroren. Alleen nog pasta maken en koken en de maaltijd kon beginnen. Ik sneed de pepers en wilde ze licht fruiten om ze aan de saus toe te voegen. Op het moment dat ze in de pan lagen kwam er een damp vanaf die me naar adem deed happen. Ik kon nauwelijks nog adem krijgen en vluchtte de keuken uit. De pepers waren zo heet dat ik hartkloppingen kreeg en de tranen me over de wangen liepen…

Ik kon er niet tegen dus. En mijn vrienden ook niet. Niemand kon er tegen. Gelukkig had ik ze nog niet aan de saus toegevoegd. De keukendeur heb ik de hele avond opengezet om de lucht van de pepers weg te krijgen.

Bhut Jolokia is de heetste nog eetbare peper ter wereld. Je schijnt er net niet aan dood te gaan … Maar als je hartklachten hebt kan je er beter niet aan beginnen. Volgens Saltus op Plazilla is ‘de rode Savina is maar liefst zestig keer sterker dan een doorsnee jalapeno peper. De liefhebbers van hitte zeggen dat je het een keer in je leven moet meemaken om een gerecht te proeven waarin de Rode Savina Habanero in verwerkt zit. Of je dat graag wil doen is aan jezelf, het zal zijn alsof je net gloeiend hete lava gedronken hebt.’

Hassan blijft mijn favoriete groenteboer. Hij mag me elke keer verrassen. Maar ik heb m’n lesje geleerd …