Dancing with tears in my eyes

Half zes

Pestherrie! Wekkers bestaan niet dus ik ontken de realiteit en draai me om. Naast me geeft mijn liefje een kreun en direct daarna een dreun op het onding. Opstaan is de hel. Als Adam en Eva in het echtelijk paradijs trekken we het dekbed diep over de ogen.  Nog even …
Het klerending is dapper en blèrt om tien over half zes nogmaals. De SNOOZE in plaats van de TERMINATE knop ingedrukt.

Het is nog donker buiten. Geen merel is wakker, geen vogel bij z’n verstand staat zo vroeg op. Een hoop geritsel en gesnuif van het meisje naast me verkondigen gelaten activiteit, de katten krabben de deur uit de sponning, de cavia’s piepen als een tram in een wissel en ik? Ik sluit mijn ogen voor de laatste keer vandaag, denk nog even terug aan de bizarre wereld van droom en verlangen, wordt wakker en luister hoe ze naar boven loopt om onze snuffels los te laten.

De katten stuiteren naar beneden, bevrijd uit hun gevangenis. De hele zolder is hun slaapverblijf maar blijkt toch elke keer te klein te zijn voor twee levenslustige roofdieren. Gelaten sjokt mijn geliefde achter de beesten aan de trap af, een half openhangende kimono plakt aan haar nog klamme lijf, de haren zitten in de war en de slaap plakt haar ogen dicht. Ze blijft voor me staan, kijkt me aan met een blik vol eindeloze weemoed, rekt zich uit en geeuwt. Ik pak haar bij de schouders en trek haar naar me toe. Tevreden als een kat vlijt ze zich tegen me aan, de warmte van haar lijf straalt door mijn badjas heen en …

Mijn hand glijdt langs haar rug naar beneden om te stoppen bij kuiltje boven haar billen. Speels bijt ze in mijn nek, lacht even, duwt me van haar af en draait zich om naar de badkamer te gaan.

Dat gaat zo maar niet! Hoewel … het is wel vroeg. Te vroeg voor voldoende testosteron. Ik haal mijn schouders op en besluit het kopjes gevende langharig tuig te voederen. Ze laten zich niet langer negeren. Achter de halfgesloten deur klinkt het gedempte gespetter van naakte vrouw onder waterstraal. Zal ik even …?

Koffie!

Uit de kleedkamer klinkt instemmend gejuich. In den beginne schiep God Koffie en Corn Flakes. Geen twijfel mogelijk. Op een nuchtere maag kan je onmogelijk de Hemel en de Aarde scheppen. Grappig toch? Dus voordat de Italianen Ristretto bedachten zat de Heilige Geest al van een Café Latte te nippen. Voor zo’n opperwezen bid ik graag een Weesgegroetje. Koffie is onderhevig aan modetrends en wij zijn trouwe volgers van elke hype die de heilige boontjes veroorzaken. Nu drinken we nog Nespresso, morgen kan de filterkoffie toeslaan. Onze nieuwste aanwinst is een Aerospresso druk-ding-pers-geval. Daarmee puf je de koffie op handkracht door een filtertje. Smaakt prima, maar zo vroeg in de ochtend? Veel te ingewikkeld. Gewoon doen dus.  Ik zet een Senseo en pruts de pads in de houder…

Opeens staat ze achter me, tikt me op de schouder. Ik draai me om en mijn mond valt open. De metamorfose is compleet. Van slaperig mutsje tot Gouda’s Next Topmodel! Laat dat paradijs maar zitten en kom maar op met die zondeval! Geen goddelijke vrucht zo lekker als het bijproduct van Adam’s rib. Haar blonde haren golven als de zondvloed over haar schouders, de lange bleke handen doen mij trillen van verlangen. Onder haar blauwe ogen een zwarte lijn, de wimpers krullen trots de ochtend tegemoet. Lachend draait ze een rondje, schudt even met haar kontje, vouwt haar armen voor haar schoot, gunt me een blik tussen haar borstjes, kruist haar knieën en zegt: ‘Had je koffie schat?’

De dans …

We kijken elkaar aan. Zoals we zo vaak naar elkaar hebben gekeken, met dezelfde verbazing, met dezelfde verliefdheid. Onze tijd heeft stil gestaan. De smaak van onze eerste kus, het lange haar dat door mijn vingers gleed, de geur van ons verlangen, de opwinding die als een vuurbol langs mijn ruggengraat omhoog kroop.  Een dans voor het leven. De vingers met de rode nagels zijn als kattenklauwen om de mok koffie geklemd. De koffie is warm en ze tuit haar lippen om te blazen. Toch nog iets nieuws. Zwarte lippenstift. Ik trek een wenkbrauw op. ‘Date met Dracula?’ Ze staart me aan, schudt met haar hoofd, haalt adem en zwijgt. Een glimlach speelt om haar mondhoeken. ‘Als jij me bijt zal ik nooit sterven en zullen we altijd samen zijn.

‘Het ochtendgloren is een avondster,
de dageraad een deken van licht.
Zilveren tranen vallen uit
mijn ogen om als onze ongeboren kinderen
te dansen aan de hemelboog.’

Ze buigt zich voorover en kust me zacht. ‘En nu nog een kopje koffie, dan moet ik echt naar m’n werk …’