Vliegkusje

Rachel bloost. Haar halsje wordt rood. Ze wipt heen en weer op hoge hakjes, wiebelt wat en strijkt haar rokje glad. Nu is Rachel een heel nuchter meisje. Alleen weet ze het zelf niet. Dat ze is nuchter is bedoel ik natuurlijk! Meisjes van twaalf zijn helemaal niet nuchter. Bestaat niet. Die zijn verliefd, worden verliefd of … Precies!

Waar zou het vandaan zijn gekomen? En van wie? Rachel rekt zich uit, kijkt over de hoofden en zoekt naar… Naar wie eigenlijk? Zou hij een beetje leuk zijn? Ze schrikt. Maar als het nu helemaal geen jongen is? Een meisje? Nu krijgt ze het pas echt warm. Poeh. Ze draait een paar haren tot een vlechtje en wiebelt nog harder.

Rachel loopt verder. Op haar veel te hoge hakjes wankelt ze over de klinkers. Knappe meid! Om zo te kunnen lopen. Volhouden hoor. Want meisjes van twaalf op hoge hakjes zijn mooi. Maar heel even want dan worden ze dertien en dat is .. dertien.

Ze stopt. Kijkt achterom. Haar ogen stralen. Verlichten het hele plein. Maken iedereen een beetje blij. Mannen met regenjassen stoppen terwijl ze niet stoppen. Een lach op ongeschoren koppen!

Ze buigt een beetje door de knieën, brengt haar linkerhand naar haar mond en tuit haar lippen, haalt diep adem en … blaast heel zachtjes een kusje langs haar vingers.

Bloos ik? Natuurlijk bloos ik!