Mijn bureau is klein, te klein om fatsoenlijk aan te zitten, volgestouwd met computers, Ipads en andere gadgets. Niet echt een plek om lekker te schrijven. Ik heb geen zin in verbouwingen om meer bureauruimte te creëren, en schrijven in de woonkamer … Dus schrijf ik aan de leestafel in de kroeg, op het terras onder een vaalblauwe parasol, op een muur met romantisch uitzicht over rivier en uiterwaarden. Overal, behalve thuis.
Naast voordelen heeft het ook nadelen. Van schrijven komt niet veel terecht en daar was het toch om begonnen nietwaar? Die fietstocht naar stad en kroeg, de wandeling door een niet zo fraaie buurt, het bezoek aan dat museum?
Ik heb de zolder opgeruimd. En een stuk aan het bureau geplakt.Wel zo goedkoop als een aanbouw. Rommel afgevoerd naar kringloop en Kliko, verstopt in dozen en kasten. Verrassend hoeveel ruimte ik wist te scheppen. Ha! Ik heb altijd een Schepper willen zijn. Je moet klein beginnen voordat je werelden maakt.
Werelden scheppen. Voor God spelen. Aantrekkelijke gedachte. Maar laat ik beginnen in het Paradijs, gezellig met Eva aan de BBQ. Op de achtergrond Goa Trance, glaasje Meursault in de hand. Wat er op het rooster ligt? Geen idee, iets vegetarisch denk ik, want we leven in harmonie met de natuur. Natuurlijk zeg maar. Stel me het paradijs voor als een tropisch zandstrand met palmen en papegaaien voor de gezelligheid. Hier en daar een strandtent waar de Hurricane’s en Mochito’s als vanzelf verschijnen en we nooit hoeven te betalen.
En dan Eva …
Dichter bij huis, op 1 meter boven mijn hoofd, klettert de regen tegen het zolderraam. Echt een zin uit een boekje, uit een liedje, maar dan zonder ‚zachtjes’. Pokkenweer. Kan de overburen nog net tussen de slierten regen door zien.
Ik denk dat ‘mijn bureau’ een succes wordt. Lekker ontspannen, muziekje erbij, schrijven zonder afleiding, geen zandstormen rond mijn hoofd, gerinkel van lege blikjes, marktkooplui die sinaasappels aanprijzen. Zonder Eva …
WitchWithaView 
Ik wil niet verder te komen dan de tips die ik hier onsite gaf en ook op de toon waarop. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Zeker voor volwassenen. Maar ik wil voor gevoelige naturen (narcisme is een te groot schrijverswoord) wel een toontje lager zingen. Dus kijkt u nog eens goed naar de flexie vh werkwoord “gebeuren” in combinatie met > erhet>, en stel u zelf de vraag wat er ook al weer tussen twee persoonsvormen moet staan. Marktplaats staat vol van dit soort fouten – en nog veel erger.
In elk geval doet de redactie op Nederlands.nl haar werk niet, dus let op uw taalkippen zou ik zeggen als u er eieren mee wilt verdienen. Dat was mijn boodschap. Excuus voor het ongemak. Spannende verhalen, ga zo door. Succes!
LikeLike
Ik neem uw advies ter harte. Bedankt voor de reactie en zal de fouten eruit halen. Gelukkig zijn er nog kritische lezers die inhoudelijk reageren. Het kan mijn stukjes alleen maar beter maken.
LikeLike
Schrijven doe ik nog het liefst in alle stilte, ikke alleen en niemand om me heen. Dan ben ik op mijn best. Maar ik heb wel altijd een pen en papier bij me , om nu en dan een woordje, een indruk iets dat ik opvang en dat dicht bij me blijft te noteren ….. en dan thuis, ja je kunt het raden hé
LikeLike
… maar op die momenten dat er dan tijd en rust is om te schrijven, mist geregeld net de juiste inspiratie… en ik heb ontdekt, ook al blijf ik een half uur zitten en onzin intikken… het wordt dan toch echt niets… dus toch maar weer naar buiten…
LikeLike
Toen ik alleen in mijn appartement woonde zat ik vaak met een glaasje wijn (of meer) achter de tafel te schrijven en kon ik mijn gedachten de vrije loop laten. Moest dan wel oppassen het niet direct op internet te zetten want soms …. Nu ik weer thuis woon is heb ik de behoefte om in alle rust iets uit te kunnen werken, maar het wordt idd vaak onzin. Dus naar buiten, notitieblok mee en de stad in. Hoop dat mijn nieuwe werkplek de mogelijkheid geeft om een paar verhalen waar ik aan ben begonnen echt uit werken.
LikeLike
Het mag een beetje van alles wat zijn, bij mij. Op mijn bureau. Een kaarsje dat brandt. Wat dingen die klaar liggen om gedaan te worden. Boeken natuurlijk, ‘n tijdschrift. ‘n beertje dat voor me oplet dat het niet wéér te laat wordt.
Ach ja en dan ……
Niet schrijven zoals jij, maar mijn website, weblog…. Help ! Er gebeurt teveel, véél te veel!
Het lijkt alsmaar minder te worden, omdat het èchte leven toch net iets harder trekt.
Dus laat het weblog, het schrijven maar, schenk een glas in en weg van de pc……
Jouw stuk aan je bureau is het letterlijke van de figuurlijke ruimte in je hoofd….
Je maakte je ruimte op orde, tegelijk daarmee rust om relaxed te gaan schrijven.
Zolang…..
er niets gebeurt!
LikeLike
Zolang er niets gebeurd … Inmiddels hebben de katten de aanbouw aan het bureau ontdekt en besloten dat ik dat voor hen heb gedaan. Weg rust. Zal binnenkort eens een gedicht publiceren geschreven door kat liggend op keyboard.
LikeLike
Schrijven, ik doe het steeds minder. Mijn hoofd zit vaak te vol met andere zaken ……..
Vriendelijke groet
LikeLike
Ik herken het. Zelf de afgelopen maanden druk met van alles geweest, baan opgezegd, bedrijf opstarten voor mezelf, en dan komt er van schrijven helemaal niets. Toch weer begonnen omdat ik leuk vind, omdat ik mijn gevoel er in kan leggen en omdat het ontspant. Als het lukt dan maak je een klein wereldje en dat is gewoon geweldig!
LikeLike