The Passion

De eerste dag van mijn sabbatical. Vreemd gevoel om zonder enige verplichting of verantwoordelijkheid op de markt in het zonnetje te zitten. Aan de overkant worden de tribunes opgebouwd voor ‘The Passion’, vlak naast me staat een groep onbestemde toeristen te kwetteren. De mussen vallen door de warmte dood van het dak, maar de groep heeft de weersvoorspelling niet meegekregen en kan -10 makkelijk aan.

Bij elke bezienswaardigheid waar ook ter wereld staan dezelfde soort mensen. In ademloze bewondering staren ze omhoog naar de kerktoren, pyramide of wolkenkrabber. Voorzichtig schuifelen ze er naar toe alsof het ding bijt en als de gids iets aanwijst dan draaien alle neuzen en camera’s dezelfde kant uit. Toeristen lijken alleen geïnteresseerd in stenen, mensen zijn bijzaak.

Tegenover me neemt een stel plaats dat met de motor op stap is. Koffie met appeltaart. Zij zonder, hij met slagroom. Ze zitten nog geen minuut als zijn telefoon gaat. Een collega die even vergeten was dat hij vrij had. De man neemt toch op en beantwoord beleefd de vragen. Ik betrap mezelf er ook wel eens op. Telefoneren op een terras. Zwaar irritant voor anderen en zelf heb je er geen idee van. Je praat zo hard alsof je geen telefoon nodig hebt en ongegeneerd tetter je de meest intieme details rond.

Daar zit ik dan. Het grote avontuur is begonnen. Oppassen dat het geen nachtmerrie wordt. Strak plannen en gedisciplineerd leven. Het ontbreken van een ritme, van verplichtingen kan er maar al te makkelijk toe leiden dat ik helemaal niets doe, lethargisch op de bank ga hangen. Al mijn plannen laat verzanden. Dan kom ik over een jaar tot de conclusie dat het verspilde tijd was. Zover laat ik het natuurlijk niet komen.

Het is maandag. En vanmiddag zou het wel eens rokjesdag kunnen worden. Rokjesdag! Zonnebril op want de benen zijn nog wit. Verblindend wit zelfs. Hoe zou dat werken? Hoe weten al die vrouwen en meisjes nu dat vandaag de dag is? Natuurlijk, het weer moet meewerken maar zelfs de temperatuur is niet het allerbelangrijkst. Als je blind bent en rokjesdag hebt gemist dan weet je een week nadien toch wie er mee heeft gedaan. De blaasontstekingen vliegen je om de oren.

Voel ik me schuldig dat ik hier zit te genieten van de zon? Heel even maar.