Zeegoud

Op zachte landwind zweeft een veer.
Zwart-wit gestreept, ik droom een arend,
een zeearend zwevend over zee,
dansend op de laatste warmte van een vroege herfstdag,
zijn vleugels reiken van hemel tot horizon,
ik voel een zwarte schaduw glijden over het strand.

De aarde duwt de wolken omhoog naar de zon.
Langs parelmoeren randen schitteren vonken,
een gouden vuurzee van verlangens.

Zee brandt, wolken vlammen, meeuwen vluchten,
veren dwarrelen naar beneden om een bed
te vullen voor de geliefden van de zee.

Strand straalt, zand glimt, zee en strand
scheppen een gouden vlakte,
een spiegel van liefde waar hemel en
aarde elkaar liefhebben in Fields of Gold
tot beiden uitgeput wegzakken
in de armen van de ondergaande zon.