Dynemaa kan kapot. Alles kan kapot, dus een grootzeil val ook. Shit. De 3e wedstrijd ging niet door. Tien seconden voor de start kwam het grootzeil zachtjes naar beneden zakken. Met een harde tik was de val gebroken. Dus terug naar de haven en bedenken hoe een draadje door het oog van een acht meter vijfendertig lange naald te schuiven.
Suggesties te over. Visdraad met gewichtje, visdraad met een stukje fietsketting, een kabeltrekker, cassette bandjes, noem maar op. Nu was het zaterdag mooi weer, de zon deed nog een keer z’n best en het NK was in volle gang, dus ik had alle ruimte om ongestoord door mijn collega Randmeer zeilers aan het pielen te gaan. Gewapend met trekveer, stofzuiger, Turkse cassette bandjes en goede moed aan de gang gegaan. Mast naar beneden, sponsje op het hek en beginnen.
Ik had de mast schuin naar boven laten steken en stopte de trekveer bij de mastvoet in de mast. Zonder noemenswaardige problemen gleed hij naar boven om volkomen onzichtbaar bovenin te stoppen. Wat ik ook probeerde: niet te pakken te krijgen. Dat is dus geen optie. Andersom dan maar. Vlot gleed de stalen veer naar beneden tot op de mastvoet terwijl het restant op de bodem van het meer hing. Een natte veer is ook een veer. Voor het gaatje van de grootzeilval zag je hem lopen, dus er moest een mogelijkheid zijn hem te pakken! Vergeet het maar. Als ik nu een haakje had gehad…
Uiteindelijk heb ik het opgelost door aan het einde van de trekveer een stukje cassette band te knopen. Dat kon ik makkelijk door het gaatje van de genuaval naar het gaatje van de grootzeilval duwen. Zien jullie het nog voor je? Kortom een uur of twee later kon de 946 weer onder zeil. Met een tevreden bemanning aan boord.
WitchWithaView 