De hele week is het al slecht weer. Zaterdag klaarde het een beetje op maar vandaag was het weer bagger. Een stevige west tot noordwesten wind kwam vochtig en vol buien over Gouda de Reeuwijkse plassen opwaaien. Een dikke vijf met vlagen zes tot zeven. Gek genoeg maakte ik er mezelf geen zorgen over. Niet dat ik overmoedig was, maar ik had een ervaren bemanningslid aan boord, de voorzitter van de vereniging, en daar had ik alle vertrouwen in. Niet ten onrechte, want hij heeft de dag gered. Guus houdt kantoor in een F-16 en geeft net zo snel aanwijzingen als hij vliegt denk ik.
Bij het invaren hield Aeolus zich nog enigszins gedeisd maar vlak voor het begin van de eerste wedstrijd liet hij van zich horen. En voelen. De start was prima, midden over de lijn, op de plek waar we wilden. Als tweede over de lijn met voldoende bootsnelheid om de rest achter ons te laten. Direct naar rechts weggeklapt om de vrije wind te pakken. So far so good. Na de volgende overstag ging het fout. Guus hing strak in de ‘trap’ toen een windshift de genua bak zette. Dat was zwemmen, een paar honderd liter water aan boord Guus opvissen, genua uit de klem halen en het grootzeil niet vergeten. Gewoon doorvaren, beetje natter, sadder en wiser. Tijd om te schrikken was er niet. Bij de bovenboei lagen we op gepaste afstand derde.
Alles wat strak gezet kon worden stond strak, de onderlijkstrekker stond op een schaal van 1 tot 10 op 9. De bierstrekker op maximaal, de cunninghamhole plankstrak, de neerhouder …. Alle vlagen moesten worden opgevangen met de overloop en daar ben ik nog niet in getraind. Het werd voor mij steeds moeilijker om het schip stabiel te varen en zeker bij windvlagen die soms boven de 30 knopen uitkwamen is dat noodzakelijk. Mijn stuurgedrag, normaal heel stabiel en op de millimeter nauwkeurig werd steeds onrustiger. Niet bevorderlijk voor de gemoedsrust van de bemanning en frustrerend voor mij. Ik zat aan de grens. Te weinig ervaring met deze boot in deze wind.
Op het voordewindse rak de spi erop en planeren maar. Makkelijker gezegd dan gedaan. De spival zat klem voorin en ik moest me de tandjes trekken om dat zeil omhoog te krijgen. Toen we tussen twee eilandjes doorplankten nam de wind zo sterk toe dat we weer bijna platgingen en we hebben in notime het ding binnengehaald. Geen moment te vroeg want de Randmeer achterons kreeg de volle laag. Ik geloof niet dat ik ooit een Randmeer heb zien vliegen, maar dit kwam er dicht bij. Guus zat op de verkeerde boot … De effectiviteit van de spi was trouwens twijfelachtig want ook zonder spi bleven we ze voor.
Zondag zeilen was niet voor watjes weggelegd. Ondanks slechte overstagen, ga ik toch eens mee experimenteren, veel roer en direct weer hangen, of mijn eigen methode, gematigd roer en het schip laten lopen, heb ik heel veel geleerd en ervaring opgedaan. De derde wedstrijd hebben we helaas niet kunnen varen, de cunninghamhole strekken had zoveel spanning op het voorlijk gezet dat de grootzeilval brak en het grootzeil langzaam naar beneden zakte. Terug op de genua…
WitchWithaView 