Lijken,
liggen waar eens velden waren.
Kinderen verdrinken, sterven en creperen,
terwijl ik dit gedicht laat vloeien uit mijn pen
Veilig weggekropen achter dijken,
goed beschermd tegen gevaren,
halen we de schouders op, beredeneren:
Het zijn maar Pakistanen.
We zijn in shock! De vakantie is verzopen!
De camping staat weer onder water,
Het hele land is volgelopen!
Geen Nederlander denkt nog later
aan mensen die door modder kropen
En wast zijn handen schoon in regenwater…
WitchWithaView 
De regen van de Herfst hier wordt nu door velen verfoeid.
Maar de overstromingen in Pakistan zijn al lang door eenieder vergeten.
Alsof al het leed daar nu al is opgedroogd …
Bezorgde groet uit Amsterdam-ZuidOost
LikeLike
Je hebt helemaal gelijk Rob. We hebben een kort geheugen…
LikeLike
Nee hoor, bij elk gezeur van mensen over het regenweer kom ik met het verhaal van Pakistan!!!
Hier zijn zo zo vreselijk met zichzelf bezig, dat ‘t wel mag regenen in de nacht, het liefst tussen twee en drie uur….
IK kijk echt wel verder dan mijn straatje, hoor Geert.
LikeLike