Drie keer een Eentje!

Drie keer eerste!

We wisten dat het een snel schip was, maar zo snel … de eerste wedstrijd tussen de Randmeren van de vereniging en de 946 is geeindigd in 3-0  voor ons! Ien en ik hadden de stoute schoenen aangetrokken en ons ingeschreven voor een onderlinge wedstrijd. Randmeer only!  Best wel een beetje gespannen want zoveel ervaring hebben we natuurlijk nog niet in dit type boot tuigden we het bootje op en trimden voor licht weer. Tot ons genoegen bood Ben, de vorige stuurman van de 946 aan om ons te coachen. Nu is Ben Nederlands kampioen in de 16m2 geweest dus namen we het aanbod met beide handen aan! Kunnen we eindelijk ervaring opdoen met de spinaker.

Nou gaat zo’n potje op de vereniging natuurlijk nergens om, maar aangezien Kind of Blue de laatste jaren onverslaanbaar was dacht de concurrentie nu eindelijk eens te kunnen winnen. Opeens gingen ze er dus toch voor. De gezichten spraken boekdelen: nu gaan we ze eens laten zien dat wij ook kunnen winnen! Even buiten mijn zeilkunsten, de inzet van Ien en de coaching van Ben gerekend natuurlijk. Je zag ze denken: nieuwe eigenaren, die kunnen vast niet zeilen… Mooi wel dus.

Bij de eerste start knalden we er gelijk vandoor alsof de rest nog in de haven lag. De bovenboei gaf ons een half meer voorsprong, zoveel zelfs dat we de tijd hadden om er bijna stilstaand om heen te dobberen. Kleine inschattingsfout gemaakt, maar dan komt heel langzaam kunnen varen goed van pas. Boei gerond, spinaker erop, niet helemaal volgens de voorschriften, en voor de wind naar de finisch. Het was een up-down baantje. Vijf minuten voor de rest kwamen we de lijn.  En de Reeuwijkse plassen zijn echt zo groot niet….

De concurrentie zat te balen achter de helmstok. Voor de vorm werden wij uitgebreid gefeliciteerd maar de gezichten werden nog verbetener. De wittebroodsweken waren in 1 klap voorbij. Nu moet ik eerlijk zijn, zonder de aanwijzingen van Ben zou het niet zo goed zijn gegaan, maar ik moest natuurlijk wel heel nauwkeurig sturen. En Ien werd strak gecommandeerd door Ben…. (ik ook trouwens)

In het tweede rondje ging het eigenlijk net zo goed. Grappig om te zien hoe de concurrentie de hoek opzocht waar wij de winst in de eerste race hadden gepakt. Alleen: de wind was gekrompen waardoor we een veel hogere koers naar de bovenboei konden lopen. Papagaaien is nooit goed. Dus om het kort te houden, ook nu voeren we een eentje zonder concurrentie! Race 3 was even een ander verhaal, toen moesten we er echt voor varen!

De start was beroerd, we kwamen bijna tegen pin-end aan en moesten knijpen om uberhaupt te starten. Wat me toch is gelukt, maar het was close. Zowaar! Er voer een aantal Randmeren voor ons! Om eerlijk te zijn: alle andere Randmeren voeren voor ons. Nu kwam het er echt op aan. Maar het begint bijna vervelend te worden, halverwege het kruisrak lagen we al tweede, en de bovenboei rondden we als eerste. Zij het met een kleine voorsprong. Het hijsen van de Spi gaf wat problemen, evenals mijn ambitie om dicht onder een eiland door te gaan. Bijna werden we nog ingehaald. Maar net toen ik de eerste blije gezichten in de boten naast ons zag verschijnen hadden we weer wind in de Spi en stoven we er vandoor. Om toch nog een bootlengte of 10 voor de rest te eindigen.

Laat ik eerlijk zijn. Zonder de adviezen van Ben was dit (nog) niet gelukt. Maar met Ien op het voordek en ik aan helmstok kunnen we toch een heel eind komen! Langzaam opbouwen die ervaring zodat we met ieder weertype varen waar Kind of Blue voor is gebouwd: Vooraan.

Oh ja, de volgende keer laten we het dekzeil op de steiger liggen… Zal de snelheid vast negatief hebben beïnvloed.