De windguru gaf ons nog een beetje hoop. 7 knopen wind, in goed Beaufortiaans Bft 2, wat voldoende zou moeten zijn om ons van de ene naar de andere kant van plas te brengen en hopelijk weer terug. Fluks het bootje opgetuigd, er zit al wat routine in, en met Ien aan de helmstok de plas op. Onder een, vergeef mij de afgezaagde metafoor, loodgrijze hemel lagen we na een meter of honderd stil. Geen zuchtje wind was er overgebleven. Tijd voor een korte cursus trimmen voor zeer licht weer. Onderlijk spanning los, Voorlijk spanning op de genua losser, bierstrekker op 2, voorlijkspanning van grootzeil los, zeilplankje 5 cm onder de zwarte streep, Cunninghamhole vrijwel los. Overloop naar loef en grootschoot vieren voor twist. Helling naar lei.
En zowaar Kind of Blue begon te varen! Het kleine zuchtje wind dat er was stuwde ons met onnoemelijke vaart naar voren. Volgens de GPS hebben wij vandaag een maximum snelheid gehaald van wel 7 km per uur! En dat bij een maximum van 8 knopen wind. Het ging geweldig. Vijf hele minuten lang. En toen was de wind helemaal op. Vriendje voer voorbij in een 16m2, breed lachend, want hij had wel wind. Optimistisch voer hij verder de plas op. Om nog verder te moeten peddelen dan wij.
Boven ons veranderde het loodgrijs in diepzwart en de eerste regendruppels vormden grote kringen in water. Peddelen! Aan de steiger snel afgetuigd en de boot onder het dekje gelegd. De zeilen zijn droog gebleven, Geert is wat natter geworden. Who cares. Het was weer een fijne dag met de 946.
Nu nog wind….
WitchWithaView 