07.30 zondagmorgen.
Nét terug van een avondje stappen. Halfdronken van de slaap staat ze op haar stiletto’s naast mijn bed te wankelen en maakt alvast de eerste twee, drie knopen van haar Jeans los. Vannacht heeft een Skinny Bitch Pant in Liberation van Rock & Republic haar billen omspannen. Mijn ademhaling verraad me: ik slaap niet.
Ze steunt tegen de muur en trekt de linker stiletto uit, gaat op haar rug liggen en probeert de rechter uit te doen. Dat lukt niet. Broek te strak. Dan maar schoppen. Met haar duimen onder de broekband begint ze te duwen. Draaiend met haar billen schuift de jeans langs haar dijen naar beneden. De kleine haartjes liggen plat tegen haar klamme huid.
Nu haar kontje omhoog: het slipje van Marlies blijft nét hangen. Eerst één been in de lucht. De broek glijdt door tot haar linkerknie. Ander been in de lucht, broek naar rechterknie. Beide knietjes naar de kin en langzaam schuift de jeans langs haar enkels naar de grond.
Een paar minuten staart ze naar het plafond. De tweede huid is afgelegd, het vervellen is voorbij. Ze draait zich om en kijkt in mijn ogen.
Mijn vriendin is model bezemsteel, en gek op extreem strakke spijkerbroeken. Gezegend met een bovengemiddeld goed figuur en een paar mooie blauwe ogen. De jeans staan perfect maar dat is voor mij niet het leukste. Nee, dat is het uittrekken ervan. Of eigenlijk: het kijken ernaar.
Naakt is mooi, maar jeans…
WitchWithaView 