Als je bij Meppen de grens over gaat dan veranderd de sfeer. Je kan het niet helemaal duiden, maar het is onmiskenbaar anders. De huizen worden opgetrokken van bruine bakstenen, kleine raampjes stijf gesloten met gordijnen. De verkeersborden zijn anders, duidelijker. Je houdt je ineens aan de maximum snelheid. Bos,heel veel bos en een tweebaans provinciale weg. 70, 80 km achter een militaire kolonne vrachtwagens aan.. Ach dat geeft je de tijd om om je heen te kijken zullen we maar zeggen nietwaar? De duitse wouden hebben een hallucinerende invloed op ons. 30% van het duitse grondgebied bestaat uit bos. 27 jaar geleden was dat nog bijna 50%… en gras, en hei, en heel veel modder…
De tijd heeft stilgestaan sinds ik hier in 1982 volwassen ben geworden. Op de Noord-duitse laagvlakte.
1981, 28 jaar eerder
Ik ben goedgekeurd voor dienst. Als ik in 59 geboren was was ik vrijgesteld. Gelukkig niet. Niet dat ik nou zo’n bloeddorstig tuup ben, helemaal niet. Maar als je niet studeerde kwam je maar moeilijk los van thuis. Vond ik. Dus het kwam me wel goed uit. Pa was ewn tijdje beroeps geweest, dus ach, het zat in de familie. Als echte ijzervreter, hij was marinier, zou hij zich in het graf ondraaien als hij wist dat zijn zoontje foerier werd. ‘Foef’,As low as you can get…
1982, lichting 82/3
De MTS afgerond en nu moet ik. Station Woerden. Samen met Ien sta ik te wachten op de trein naar Bussum. Het afscheid is niet eenvoudig. Toch kan ik niet wachten. Het eerste echte avontuur in mijn leven. Moments in time: Ien droeg een indiaas jurkje, afgezet met franje (1983!!), bruine laarzen, en had lang haar. Jezus wat was ze knap. Je kon toen nog uit het treinraampje hangen en ik keek haar na tot…
‘Smits? Wie ik? Heet jij Smits? Uh ja? Ja wat!! Ja meneer? Ok, klim maar achter in die vrachtwagen’. Ik weet niet wat een grotere schok was: mijn achternaam of iemand spontaan meneer noemen. De laatste keer dat ik mijn achternaam had gehoord was bij het oplezen van mijn vaders testament. En meneer tegen iemand zeggen.. De opleiding was begonnen. Zonder dat ik het doorhad. In zes maanden tijd werd ik omgevormd tot soldaat, korporaal en daarna sergeant. En leerde ik regelen, ritselen en confiskeren. Raakte ik mijn persoonlijkheid kwijt. Maar vond een nieuwe…
‘Foef!!!!! Ja Majoor?’ Vanochtend werd ik zwetend wakker, naast Ien in een hoteltje in Noord Duitsland. Dé Sergeant-Majoor Brekelmans stond naast m’n bed. Kom nou eindelijk eens met die luie reet je bed uit, geef de meid een schop en ga nu G*D aan het werruk! Het is hier g*dsamme geen vakantie paradijs!’Ik kijk naar rechts, naar Ien, maar die slaapt vrolijk verder.
Dé Sergeant-Majoor Brekelmans. Archetype soldaat. Martiaal tot op zijn groene onderbroek. Geen foutje aan te ontdekken. Een soort plaatsvervangende vader voor de jongens. Maar wel één die de wind eronder had. Met de punt van de zijn stok tussen mijn ribben. ‘FOEEEEEF!!!’ Majoor Brekelmans regelde alles voor de mannen en verwachtte van mij hetzelfde. Zware oefening gehad? Foef, ik dus, regelde vrachtwagen bier. (Letterlijk een vrachtwagen bier…) Twee weken op de hei? Strippers op locatie. Geertje werd snel volwassen.
2009
Ik sta in de tuin van het hotel en kijk uit over de Noord-duitse laagvlakte. Tussen de bomen schimmen van een compagnie soldaten op oefening.
‘FOEEEEEFF! Opletten!!
WitchWithaView 