Maandag heb ik een reisje naar de UK gemaakt. Vroeg opgestaan, uurtje of zes, mijzelf getracteerd op een versgemalen espresso. Best vroeg! In de kast, wij hebben zo’n walk-in geval… een keuze gemaakt uit één van mijn kostuums.
De lichte met een streepje? Nah, te gewoon. UIteindelijk gekozen voor een designer jeans van D-Square met een bijpassend italiaans jasje. Leuk schoentje erbij, luchtje op en Geertje was klaar voor de trip. Bolide was een beetje smoezelig, help me herrineren dat ik die laat wassen op Schiphol….
Nrc-next van vrijdag 21 mei verhaald over 3 mensen die meer dan één baan nodig hebben om rond te komen. Met 4 kinderen € 1.800,– netto in de maand hebben te besteden. ‘s-Morgens om 5 uur opstaan, elke dag, om op Schiphol te gaan schoonmaken. ‘s-Avonds de tweede baan. Oh ja, tussendoor de kinderen eten geven en naar bed brengen.
Onze levens hebben zich gekruist op Schiphol. Niet dat we elkaar bewust hebben gezien. Daar liggen de werelden te ver uit elkaar voor. Of eigenlijk: Ik heb hen niet bewust gezien, zij zien mij, ons wel…. Elke keer dat we naar het nét schone toilet lopen, iemand over de pas gedweilde vloer loopt, een peuk in een schone asbak mikt…
Natuurlijk, ik doe mijn werk, zij doen hun werk. Maar het kan echt geen kwaad om nu en dan stil te staan bij het leven van anderen, kennis te nemen van de wijze waarop zij invulling geven aan de zorg voor hun kinderen. Want wees nu eerlijk: als je twee banen hebt om je kinderen een betere toekomst te geven, als je 6 dagen in de week 13 uur per dag werkt om je zoon te laten studeren, als je op je 38e het gevoel hebt 50 te zijn.
Respect, niet om te slijmen, maar gewoon omdat ze het verdienen.
WitchWithaView 