‘Manager’. Klinkt als een nieuwe variant van H1N1, iets dat je oploopt op vakantie. Manager word je. Er is niet zo iets als een middelbare school voor managers, laat staan een vervolgopleiding. Natuurlijk zijn er allerlei cursussen, trainingen, richting gevende goeroes, Mba’s.
It’s just not the right stuff..
Ik ben mensen tegen gekomen die zichzelf voor manager uitgaven. Niet echt erg als ze zichzelf als werknemer hebben maar als ze leiding aan een afdeling moeten geven dan wordt er toch iets meer van ze verlangd. Visie, discipline, inlevingsvermogen, nauwkeurigheid, humor om maar een dingen te noemen. Zelfkennis….. De wil en het vermogen om tegenslagen te incasseren, van je fouten te leren.
Helaas is het Peter Principle te vaak van toepassing op de huidige manager: In a Hierarchy Every Employee Tends to Rise to His Level of Incompetence……
De valkuil is groot. Je kan uitblinken in je vak, de beste verkoper zijn van de club, een geweldige operator. Opeens word je manager. Moet je vertellen hoe te verkopen. En dat is toch net ff anders. Een ding is zeker: als je zelf niet kan verkopen dan kan je het niet aansturen, overdragen. Net zo zeker is dat je geen topverkoper moet zijn geweest om een top sales manager te worden.
Als je eenmaal manager bent is de weg terug moeilijk, bijna onmogelijk. De status die er aan wordt toegekend raak je kwijt. Het salaris. Je zit in gouden ketenen. Mensen moeten zich bewust zijn van hun ware ambities, hun kerncompetenties. Boven de materie staan. Van het proces, of inhoudelijk. Harde beslissingen kunnen nemen.
Het bedrijf, MCC, ONS bedrijf, bestaat uit een team van vijf ondernemers, vijf mini start-ups, vijf mensen die er allemaal voor gaan. Mensen die er een succes van willen maken. Ik ben de coach, de manager, managing director, whatever.
Mijn taak bestaat eruit al die kleine ondernemingen, ego’s, dromen en ideeen te binden en te laten werken als een team. For a profit, laat daar geen onduidelijkheid over bestaan. Richting te geven aan ongeleide projectielen. Te zorgen dat ze geen last van boekhouders hebben, van declaraties, van allerlei beperkingen die werken met zich meebrengen. Dat ze kunnen ondernemen. Binnen regels. Concreet, budgetten, deadlines, maar ook onzichtbaar, plezier in het werk, je ‘ding’ kunnen doen.
Maar ook steun bieden als het even minder gaat, paniek toeslaat, de draad ergens ligt waar je hem niet kan vinden. Privé problemen.
Soms valt het niet mee. Moet je dingen opgeven voor je werk. Neem je problemen nét even te vaak mee naar huis. Vraag je jezelf af of je wel de juiste dingen doet, de juiste beslissingen neemt…..
MCC gaat goed, we zijn wat je noemt een team.
Heb ik jullie al verteld dat ik enorm van mij werk hou?
p.s ik heb niets, maar dan ook niets tegen boekhouders.
WitchWithaView 