Ik zeil. Niet extreem, geen wedstrijden, geen catamaran’s, gewoon in suffe ouderwetse Valken. Ik probeer een dood blok plastic leven in te blazen. Veel zeilen doe ik eigenijk niet meer, ik breng anderen bij hóe te zeilen. Zeilles geven. Ik vraag me af waarom ik dit doe.
Is het nog wel leuk? Ja. Meestal wel.
Veel mensen gaan zeilen omdat de partner zeilt. Bij de introductie vertelt m/v vrolijk: ‘mijn m/v zeilt veel en ik mag eigenlijk alleen de fok vasthouden en nu wil ik dus graag zelf leren zeilen….’ Oeps. Klinkt logisch, maar 15 jaar ervaring leert mij dat dit vaak geen succesvolle onderneming word. Hier moet de rangorde binnen een relatie worden hersteld.
Een andere road to disaster is het gezin waarvan man of vrouw de partner domineert. En opeens blijkt deze beter de stof op te pikken. Wow, hele relaties raken uit koers door zeilles…
Als zeilinstructeur ben je soms net een relatietherapeut.
Waar komt de wind vandaan? Essentieel voor zeilen. Grappig om te ervaren hoever we van de natuur af zijn komen te staan. Zet iemand in een boot en ze hebben geen idee meer. Het ding beweegt en dat is voldoende om volledig gedesorienteerd te raken. Ok, de eerste taak als zeilinstructeur is dus volwassen mensen te vertellen dat het waait. En waarvandaan.
Zaterdag was weer zo’n dagje. 4 boten, 2 instructeurs, 8 cwo 3-ers in opleiding en 3 verdwaalden…. Een typisch gevalletje van verkeerde bootindelingen.
Ik vergat zaterdag even dat ik geen relatietherapeut ben. Sorry, ik was even té direct dus. Tranen met tuiten. Je hebt allemaal wel eens een mindere dag. Zaterdag deed mij denken aan mijn eerste zeilles. Moeder en dochter.
“Mijn dochter en ik komen zeilen leren want mijn man heeft een boot gekocht en we willen graag ook zelf kunnen varen. Nu is mij dochter nogal bang als de boot schuin gaat dus dat willen we niet.” Dochterlief keek wazig om zich heen. “Dus Geert, of was het Gert, haha, we zijn benieuwd!”
Een zeilboot die niet scheef mag gaan….. Ik zat mij toen serieus af te vragen hoe dat te regelen. Eerste les nietwaar, je wil een goede indruk maken! De afloop stond van te voren vast, maar niet zoals ik het me had voorgesteld. Moeder had niet verwacht dat dochter door wat therapeutische probeersels van mij in het geheel niet meer bang was voor scheefgaan. En dat was fout. Dochter werd zelfstandig! Oeps.
Na afloop leuke evaluatie gehouden, niets aan de hand. Tot een half uur later beide dames in tranen bij mij kwamen dat ze het verschrikkelijk hadden gevonden en dat de boot scheef was gegaan etc. Moeder kon dochterlief niet loslaten. Toen mijn grootste fout: ik adviseerde moeder een andere hobby te kiezen want dit werd niets. Mijn eerste les was bijna de laatste…
Afgelopen zaterdag. 10.000 lesuren verder, privé is even wat belangrijker dan ‘waar komt de wind vandaan’. Ik adviseerde de verdwaalden een andere hobby te zoeken.
Heb ík dan helemaal niets geleerd?
WitchWithaView 