Vandaag een reis terug in de tijd gemaakt. 26 jaar geleden zat ik in Wageningen in een bioscoop die er vrijwel zo uitzag als Corso in Castricum. Ook toen woonde ik alleen, op een studentenflat. Ook toen was de bioscoop een safe haven. Al kenden we dat begrip toen nog niet….
Hele avonden keek ik naar Fellini in het filmhuis. Oorlog en Vrede uitgezeten. Brandende liefde met Monique vd Ven, als ik daaraan terug denk. Monique deed wat met je…
In 1983 een verloren avond waarop ik naar ‘Risky Business’ keek. Hierin komt de acteur het beeld binnen gegleden in ondergoed. En playbackte een liedje. De doorbraak van Tom Cruise. Een voor de vrouwen onvergetelijke ervaring, dat voelde ik meteen. De ademhaling van het meisje naast me, voor de duidelijkheid: ik kende haar niet, werd korter en sneller. Tja.
2009 weer een film met Tom Cruise. Valkyrie, Walkure. Het publiek dat op een donderdag avond in de bioscoop zat bestond uit mensen die in 1983 alleen op een studentenflatje woonden, naar de bioscoop gingen en zichzelf voorhielden, en houden, dat ze van cultuur genieten en naar goede films gaan. Ook nu zat ik naast een, ouder, meisje en kon me niet inhouden om eens goed te luisteren. Naar haar, niet naar Tom natuurlijk. En verdomd het gebeurde weer! Korte snelle ademhaling als Tom rechtstreeks in de camera keek. Even voor de duidelijkheid: ook haar kende ik niet.
Tom Cruise heeft op mannen dezelfde uitwerking als Monique van de Ven op vrouwen.
We worden er stinkend jaloers van. Maar zeggen natuurlijk dat we de film niet goed vonden.
Deja vu
WitchWithaView 